Een kraan is een apparaat voor het leveren van water uit een sanitair systeem. Het kan uit de volgende componenten bestaan: uitloop, handgreep(en), hefstang, patroon, beluchter, mengkamer en waterinlaten. Wanneer de hendel wordt aangezet, gaat de klep open en regelt de aanpassing van de waterstroom onder elke water- of temperatuuromstandigheid. Het kraanlichaam is meestal gemaakt van messing, maar er wordt ook gegoten zink en verchroomd plastic gebruikt.
De meeste residentiële kranen zijn cartridgekranen met enkele of dubbele bediening. Sommige typen met één bediening gebruiken een metalen of plastic kern, die verticaal werkt. Anderen gebruiken een metalen bal, met veerbelaste rubberen afdichtingen die in het kraanlichaam zijn verzonken. De goedkopere kranen met dubbele bediening bevatten nylon cartridges met rubberen afdichtingen. Sommige kranen hebben een keramische schijfcartridge die veel duurzamer is.
Kranen moeten voldoen aan de wetten op waterbehoud. In de Verenigde Staten zijn badkuipkranen nu beperkt tot 2 gal (7,6 l) water per minuut, terwijl bad- en douchekranen beperkt zijn tot 2,5 gal (9,5 l).
Kranen lopen gemiddeld acht minuten per hoofd van de bevolking per dag (pcd), volgens een onderzoek van de American Water Works Association Research Foundation uit 1999, gebaseerd op gegevens over watergebruik verzameld bij 1.188 woningen. Bij dagelijks pcd-gebruik bedroeg het binnenwaterverbruik 261 l, terwijl het gebruik van de kraan op de derde plaats stond met 41,6 l pcd. In woningen met waterbesparende kranen schoven de kranen op naar de tweede plaats, met een volume van 41,6 liter per dag. Het kraangebruik was sterk gerelateerd aan de grootte van het huishouden. De toevoeging van tieners en volwassenen verhoogt het waterverbruik. Het kraangebruik hangt ook negatief samen met het aantal personen dat buitenshuis werkt en is lager onder degenen die een automatische vaatwasser hebben.
Posttijd: 06-nov-2017